"มึงเชื่อไหม รายการวิทยุเมืองไทย
มีอยู่รายการเดียวว่ะที่คนจัดสั่งให้คนฟัง
ตบปากตัวเองได้ แล้วคนฟังแม่งก็ตบจริงๆ"
เพราะว่าตรงหน้าผมมันมีหลายเรื่อง
โดยเฉพาะนี่ เป็นถุงมาถุงใหญ่เลยนะฮะ
ยังไม่รู้ว่าคืออะไรนะฮะ ขออนุญาตใช้...
คัตเตอร์ตัดนะฮะ เป็นห่อของขวัญห่อเบ้อเร่อเลยนะฮะ
หวังว่าคงไม่เป็นระเบิดนะครับ
คือผมเห็นจ่าหน้าซองเนี่ย
ผมค่อนข้างมั่นใจว่าไม่อันตราย
คือเขาเขียนว่าอาจารย์วีระ ธีรภัทร FM 97.0
จากคุณเล็ก วงศ์สว่าง
มีใครที่เป็นแฟนรายการเพลงเมื่อสัก 30 ปีที่แล้ว
ต้องรู้จักนะฮะ เดี๋ยวนี้ยังอยู่หรือเปล่าก็ไม่ทราบ
แต่คิดว่าคงยังอยู่ เพราะว่าส่งของมาให้
น่าจะยังมีชีวิตอยู่
คุณเล็ก วงศ์สว่าง สมัยก่อนเขาจะมีหนังสือฮิตๆ
ชื่อว่าไอเอสซองฮิต (I.S. Song Hits)
เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่ายังทำอยู่หรือเปล่า
นี่เขาก็ส่งของมาให้ ผมไม่ทราบว่ามีอะไรบ้าง
ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ ขอขอบพระคุณไว้ก่อนก็แล้วกัน
ก็รู้แน่ๆ ว่าไม่ใช่ระเบิด
คุณเล็ก วงศ์สว่างนี่น่าจะน้านะ คิดว่าคงไม่ใช่พี่
น่าจะเป็นระดับน้า"
ข้อความในจดหมาย
"เรียนอาจารย์วีระที่นับถือ
อ.เสริม "เป็นจดหมายที่เขียนมาวันนี้นะฮะ 1 สิงหาคม"
รายการวิทยุที่พูดมากกว่าเปิดเพลง
ในอดีตคือรายการของนายหนหวย
ไม่ว่าแกจะไอ จะจามหรือตด... (หัวเราะโดยพยายามกลั้น)
ไม่ว่าแกจะไอ จะจามหรือตดออกอากาศ
(หัวเราะราว 5 วินาที)
พี่เล็ก วงศ์สว่างทำเอาผมนั่นเลย
ไม่ว่าแกจะไอ จะจาม จะตดออกอากาศ
คนฟังรับได้ทั้งนั้นตามวิธีของแก
เช่น ถ้าแกไอหรือจามออกอากาศ
เพราะคอนโทรลปิดสวิตช์ไม่ทัน แกก็จะพูดว่า
วันนี้คงคอไม่ค่อยดี มันต้องล่อยาแก้ไอโยคีซะหน่อย
หรือบางหวั่น... (หัวเราะ) หรือบางวันแกตดออกอากาศ
เสียงดังปู้ดป้าด (อ่านไปหัวเราะไป)
แกก็จะพูดว่าวันนี้ท้องไส้มันไม่สามัคคี
ต้องซัดยาธาตุน้ำแดงของโยคีทองพูนซะหน่อย
ของเขาดีจริงๆ ว่าแล้วแกก็ยกยาขึ้นซด
เรียกว่าแกออกอาการอะไร (กลั้นหัวเราะ)
คนฟังก็ไม่ถือสา... (หัวเราะเพราะกลั้นไม่อยู่)
โอ๊ แกเขียนอะไรมาให้ผมหัวเราะขำนะ
ขอบคุณมากพี่สาลี่ พี่สาลี่เอากาแฟมาให้ทาน
แต่วันนี้คือยุคนี้รายการคุยกันจันทร์ถึงศุกร์
กับวีระ ธีรภัทรเหนือกว่าหลายขุม
ผมแอบติดตามฟังมาตลอดทุกบ่าย ตอนนี้ถึงเย็น
ที่ชอบและบอกได้เลยว่า
มันส์กว่านายหนหวยหลายสิบเท่า
เพราะมันเป็นรายการตามใจผู้จัดที่มีสาระประโยชน์
ใครไม่อยากฟังก็หมุนไปฟังที่อื่น
คือใช้เท้าหมุนไปฟังที่อื่น (หัวเราะพลางอ่านต่อว่า)
ถ้ามือไม่ว่างจริงๆ
ชีวิตการเป็นนักจัดรายการของผม
ผมยังไม่กล้าทำในสิ่งที่คุณวีระทำ
นั่นคือเอาจดหมายด่าของคนฟังมาออกอากาศ
เพิ่มความเคืองแค้นให้แฟนรายการได้... (หัวเราะ)
เป็นผมหรือนักจัดทั่วไป แค่ขยำทิ้งก็จบ
วิทยุไม่มีใครรู้ใครเห็น
แต่มันก็เป็นจดหมายไม่มีที่อยู่หรือบัตรสนเท่ห์
แต่คุณวีระกลับเอามาอ่านจนจบ
แล้วก็ตอบได้สะใจยิ่งไปกว่านั้น
ผมนึกๆ แล้วขำจนถึงทุกวันนี้
และทุกครั้งที่เล่าให้พรรคพวกฟัง
"มึงเชื่อไหม รายการวิทยุเมืองไทย
มีอยู่รายการเดียวว่ะที่คนจัดสั่งให้คนฟัง
ตบปากตัวเองได้ แล้วคนฟังแม่งก็ตบจริงๆ
ตบไม่ดังสั่งให้ตบใหม่ (หัวเราะ)
โอ๊ย พี่เล็ก วงศ์สว่างทำให้ผมหัวเราะตายเลย
ตบจนดังชัดเจน แล้วผมก็เล่าให้พรรคพวกฟัง
ถึงสาเหตุที่ต้องตบปากตัวเอง
เพราะโทรมาคุยกับรายการ
แต่ดันไปพาดพิงบุคคลที่สาม ทำให้เขาเสียหาย
และตอบโต้ไม่ได้ คนจัดเลยทำโทษ
ขอโทษอย่างเดียวไม่พอ ต้องตบปากตัวเอง
ปากเสีย ไม่งั้นห้ามโทรเข้ามาคุยกับรายการ
ถ้าคนฟังแกล้งตบขา คนจัดก็มองไม่เห็น
แต่คนฟังแม่งตบปากจริงๆ ตามคำสั่งว่ะ
พรรคพวกหัวเราะกันตรึม ขนาดคนพูดไม่ชัด... (หัวเราะ)
ขนาดคนพูดไม่ชัดยังเป็นขาประจำกันได้
พรชัยก็เก๋ไปอีกแบบนึง (หัวเราะ)
วันนี้นึกครึ้มๆ เพราะใกล้วันตายของเอลวิส
(ผมค้นดู เอลวิสตาย 16 สิงหาคม 2520)
นึกถึงรายการคุยกันจันทร์ถึงศุกร์เลยฝากซีดี
สุดยอดเพลงที่ไพเราะของเอลวิสมาให้
จริงอยู่เพลงเอลวิสมีทั้งหมด 700 เพลง
แต่เพลงที่เพราะที่สุดและคนฟังยุคนั้นชอบที่สุด
ก็มีแค่ที่ส่งมาให้นี่แหละ
อาจารย์เสริม "แต่ที่ส่งมาให้นี่ก็เยอะแล้วนะครับ"
ต้องขออภัยด้วยถ้าบางเพลงมีเสียงสแครช
เพราะอัดจากแผ่นทั้งซิงเกิลและก็ LP
อาจารย์เสริม "LP นี่คือ Long Play นะฮะ"
ที่สะสมไว้ ไม่ได้ก๊อบปี้จากซีดี
คืออยากได้บรรยากาศสมัยเป็นนักจัดโดยใช้แผ่นเปิด
สมัยนั้นแผ่นตกร่องบ้าง เปิดผิดสปีดบ้าง
มีเสียงฝนตกบ้าง มานั่งนึกๆ มันก็แปลกดีนะ
แต่ยุคนี้ฟังอาจารย์วีระพูด มันส์กว่าฟังเพลงเยอะ
จะติดตามไปเรื่อยๆ
อย่าเพิ่งรีบถอดใจ เลิกจัดรายการเสียก่อนล่ะ
ขอแสดงความนับถือ
เล็ก วงศ์สว่าง
จบจดหมาย
ขอบคุณ... ผมต้องเรียกว่าคุณน้ามากกว่านะฮะ
เรียกว่าพี่เล็กนี่คงไม่ได้ น่าจะเป็นคุณน้ามากกว่า
ข้อมูลจากวิกิพีเดียบอกว่า
คุณเล็ก วงศ์สว่างเกิด 10 เม.ย. 2485
เสียชีวิต 28 ตุลาคม พ.ศ. 2553 (68 ปี)
เท่ากับคุณเล็กเป็นพี่อาจารย์ 15 ปี (อ.วีระเกิด 2500)
ถ้าใครมีซีดี Shot เด็ดอยู่ แผ่นที่ 2 นะครับ
เผื่ออยากเปิดฟังดูอีกรอบ
ทั้งหมดแค่การฟังและสรุปของผม
อาจมีขาดเหลือ ตกหล่น แต่คงน้อยมาก
"รู้อะไร ไม่สู้รู้จิต"
...................................
